0
0
Maandag 19 augustus 2019
Vandaag geen ontbijt, want we vertrekken om 07.30 uur op onze scooters naar de haven. We gaan snorkelen met de Manta’s. Met 12 man aan boord gingen we op pad, een Nederlandse vroeg aan Boney waarom hij zijn gitaar bij zich had en hij zei “ja moest van hem”, wijzend naar Etienne. Op een redelijke grote boot met lekkere snelheid richting Manta bay gevaren, de plek waar de Manta’s zich in ieder geval in de ochtend bevinden. Kapitein Boney Mars ging voorop de boot staan, op zoek naar de Manta’s. Wij moesten natuurlijk met onze uitrusting aan klaar staan. Als hij er één zag, liet hij dat met een enthousiaste hoge stem aan ons weten. En hup allemaal het water in. Prachtig om zo boven die grote Manta’s te zwemmen, het lijkt net of ze zweven in het water. Het water was wel erg koud op die plek.
Boney probeerde onder water te filmen of foto’s te maken. Van Lois had hij een mooi filmpje.
Daarna voor de baai van Angel’s Billabong en Broken beach gesnorkeld. Etienne snorkelt wat af hier, helemaal in z’n element. Tussendoor pakte Boney z’n gitaar en ging een een nummer van Bruno Mars zingen. Grappig dat hij dat deed.
We gingen nog snorkelen op de plek, waar we eerder waren geweest, toen Quinn en Etienne gingen duiken en Lois en ik gingen snorkelen. Dus Lois en ik bleven lekker op de boot. Vlak voor de haven nog een keer een duik op zoek naar de grote zwarte tuna vissen. Ze weten precies welke soorten waar vaak zitten. Op de terugweg zong Boney nog een paar liedjes. Op wat bewolking na, was het een geslaagde boottocht?
Voordat we weer verder gaan op de scooters even langs het kantoor van de boot, waarmee we terug gaan naar Bali. Op de heenweg gaven ze aan, dat je even moest doorgeven wanneer je weer terug wilde met je open ticket. Zo gezegd, zo gedaan. Wij op zoek naar “het kantoor”. Gevonden, het was een tafeltje in een marktkraam aan het strand, een open office. Hij vroeg niet naar onze namen, en aantal personen. Dus er werd helemaal niks geregistreerd. Het zal wel goed komen.
Voordat we verder naar Atuh Beach reden, eerst even de duikspullen naar het hotel gebracht en “even” de haren van Lois uitgekamd?
Het was weer een flink stuk hobbelen en bobbelen op de scooter. Maar de kinderen zijn goede chauffeurs. Op de borden staat Atuh beach rechtdoor en rechtsaf, de keuze is reuze. Natuurlijk net de “verkeerde” afslag gekozen. Nu kwamen we wel bij Atuh beach uit, maar aan de overkant lag Diamond beach. Daar wilde Lois toch ook wel even kijken. Dus nadat de drone weer ingepakt was, eerst weer een stukje terug en daarna de andere afslag genomen. En inderdaad ook hier weer een prachtig uitzicht. Via een mooie uitgehakte trap kon je naar beneden. Dit was goed te doen, dacht ik. Bijna beneden toch weer een heel steil stuk zonder touwen. Dus na enige twijfel draaide mams weer om naar boven. Ik heb in ieder geval de beenspieren goed getraind. Bovenaan even uitpuffen met een drankje. Nadat er een “paar” foto’s waren gemaakt door Etienne, Quinn en Lois, kwamen zij ook weer boven. Gauw op de scooter in de koele wind terug richting ons hotel om daar bij zonsondergang een hapje te gaan eten.
Er is hier veel keuze aan restaurants, bijna allemaal zonder klanten. Ik vind dat echt wel een beetje saai. Gelukkig kregen we gezelschap van een piepkleine zwarte kitten. Hij was echt nog heel erg klein en mager. Die heeft lekker samen met ons kip gegeten?. Hij bleek bij het restaurant te horen, dus we hebben hem maar niet meegenomen! Voordat we terug naar ons hotel gingen, natuurlijk eerst nog even koffie gedronken bij ons favoriete koffietent!
