0
0
Vrijdag 18 oktober 2019
De Mexicaan was nog gesloten, we gaan vandaag weer vroeg op pad, naar de Grand Canyon. Dan maar een ontbijtje bij de Mac Donalds, ook goed te doen. We rijden eerst naar de Hoover Dam. De Hoover Dam is gebouwd in de Colorado rivier op de grens tussen Arizona en Nevada.
Onderweg geluncht bij een indiaans restaurant. Rein en Etienne hadden een echt indiaans gerecht met gefrituurd brood. Het smaakte goed.
We maken heel wat kilometers hier. Dus ook maar weer een keer tanken met een lekkere chocolade snack. Gelukkig vòòr zonsondergang de Grand Canyon gehaald. Maar brrrr wat is het fris hier. Toch een paar mooie plaatjes geschoten. Natuurlijk ging Lois ook nog even op de steen staan samen met papa, net zoals in 2014. Tja en Quinn en Nevil konden het weer niet laten.
Het ging snel, zo was het nog schemerig en zo was het al pikkedonker. Bijna geen verlichting in dit natuurgebied. Dus dat was nog een aardige zoektocht in het duister naar onze lodge. Gelukkig gevonden! Lekker de verwarming aan en even relaxen. Later op de avond lopend naar de receptie/restaurant. Het leek wel een dropping. Gelukkig leven in dit gebied geen beren. Maar ook als Lois ineens achter een boom vandaan springt, krijgt moeders wel een hartverzakking?.
Omdat we laat hadden geluncht, gingen we nu voor een snack en een lekkere fles rode wijn. Heerlijk. De mand met spelletjes naast de haard was ook ontdekt, dus een potje jenga werd gespeeld. Het voelde een beetje als een wintersportvakantie. Ik weet niet wie er mee begonnen was, maar opeens werd er gepuzzeld. De een stak de ander aan, dus gezellig met z’n allen op en over de tafel aan de Grand Canyon puzzel van ruim 500 stukjes. Uiteindelijk werd er door Rein een tijdslimiet van 23.00 uur ingesteld en hebben we de puzzel helaas niet af kunnen krijgen. De druk was te hoog! Maar toch laten wij met trots het eindresultaat zien!
Op zoek naar ons bedje in het donkere bos. Voor de zekerheid, de locatie nog even geappt naar Wilco, Annet en Isa, voor het geval we verdwalen…..
