0
0
Dinsdag 17 juli 2018
We waren vanochtend vroeg wakker vanwege de jetlag. Dus Etienne was iets te vroeg bij de Aldi voor het ontbijt. Even wachten tot het 09.00 uur is, gelukkig zit de Aldi om de hoek. Etienne, Quinn en Lois hebben een lekker ontbijtje gehaald. Ook de koffie smaakte goed uit deze mooie mok!
Met de bus richting Manhattan en dan nog een klein stukje met de metro. Dat ging perfect (op de heenweg).
Via Groupon 4 fietsen gehuurd voor 2 uurtjes, vandaag stond in ieder geval de Brooklyn Bridge op het lijstje. De vorige keer toen we hier waren zijn we daar niet geweest. Het is een prachtige hangbrug die Brooklyn met Manhattan verbindt.
Onderweg nog even een ijsje gegeten bij de Brooklyn Ice company, voor maar 32 dollar! Toen we de fietsen hadden teruggebracht begon het licht te regenen. Het plan was om vandaag One World Trade Center te beklimmen. Maar toen we bij de 9/11 memorial waren sloeg het weer om en begon het flink te onweren en te waaien. Zonde om nu naar boven te gaan. Snel het bijbehorende winkelcentrum ingevlucht. Helaas bleef het regenen.
We wilde ook nog naar het 9/11 museum, dus dapper sloten wij aan in de rij. En het regende en regende….. Er was zeker 40 minuten geen beweging in de rij. Lois kreeg spontaan van iemand een poncho, dat was aardig. Dat scheelde ook tegen de kou. Maar de aanhouder wint en ook wij mochten uiteindelijk het museum in. De airco stond op standje hoog, dus aangenaam was het niet met onze natte kleding. Indrukwekkend zeker wel! Foto’s, overblijfselen van de Twin Towers, verhalen van de overlevenden, gesmolten brandweerauto’s, persoonlijke spullen en nog veel meer. Daar word je stil van…….
Toen we weer compleet waren, (Quinn was nog iets langer in het museum dan de rest 🙂 hebben we de metro terug gepakt en wat nachos gegeten, een Amerikaans portie zullen we maar zeggen?
We wilde eigenlijk nog naar Time Square, maar het ging nog harder regenen. Vlug naar het busstation, wat een chaos! Toen we eindelijk dachten het goede busnummer te hebben gevonden (volgens de informatie was dat nummer 129) verwees de buschauffeur ons naar nummer 125. Wat er precies met busnummer 125 aan de hand was, weet niemand, maar we hebben daar zeker 1,5 uur gewacht. En dan overdrijf ik echt niet. Zelfs een local ging maar eens vragen of er nog iets ging gebeuren. En ja hoor ineens werd er een bus ingezet, zodat we na 20 minuten afgepeigerd maar weer veilig in ons ruime appartement terug waren. De volgende keer nemen we wel een taxi!
