Zondag 7 mei 2023

Yes, droog deze ochtend. Dat is fijn. Vandaag rijden we naar Lafayette, en vanuit hier vliegen we morgenmiddag naar Dallas, vervolgens van Dallas naar Londen en van Londen naar Amsterdam. We hebben dus nog een reisje voor de boeg.

Omdat we geen ontbijt hebben bij dit motel, besloten we om naar Cracker Barrel te rijden. Het vorige ontbijt was hier goed bevallen. Het was eerst nog een 1,5 uur rijden. We kwamen daar rond 11.15 uur aan en vonden het al erg druk met parkeren. Er was een grote familie, zeer netjes gekleed, buiten aan het wachten. Heel even dachten we dat het een bruiloft was. Maar misschien kwamen ze wel terug van de kerk, we weten het niet. Wachttijd 25 minuten. We besloten verder te rijden naar een andere Cracker Barrel, 50 mijl verder. Maar ook daar heel druk en weer zat er een zeer net geklede familie buiten te wachten. Wachttijd 1 uur. Afijn, het is de Mc geworden. Geen wachttijd. Met koffie daar geen geluk, want Miranda kreeg 2 keer over lauwe koffie.

Etienne had om 14.00 uur een Borel’s Swamp tour geboekt. Een moerastour door Lake Martin.

Het is een gebied waar veel alligator’s, schildpadden, slangen, en vogels leven. Het was een supermooie tour, heel relaxed. Prachtig om de alligator’s van dichtbij te zien en al die vogels te horen fluiten. Dat was echt weer een mooie ervaring.

Aangekomen in ons Best Western Hotel. Etienne hoopte dat het ontbijt hier een stuk beter zou zijn dan bij het vorige Best Western Hotel. We gaan het zien morgenvroeg.

We vroegen de receptioniste of zij een lekker restaurant in de buurt wist. Ze gaf ‘Bon Temps Grill’ als tip. En inderdaad we hebben daar heerlijk gegeten. We moesten natuurlijk nog wel even krokodil als voorafje proeven. Het heeft veel weg van kip, maar dan meestal iets taaier. Dat viel nu mee en het was eigenlijk best lekker.

Read more link text

Zaterdag 6 mei 2023

Vanochtend regende het weer heel hard en voorlopig zou het volgens de buienradar er ook niet beter op worden. Dus eerst maar even koffie op de hotelkamer en rustig aan doen.

In de loop van de ochtend zijn we toch maar richting de stad gereden, er is een overdekt winkelcentrum, dus daar maar naar toe. Ik werd onder begeleiding van Miranda en haar paraplu netjes naar de auto gebracht.

Toen we de auto hadden geparkeerd in New Orleans was het even droog. We besloten om dan nu toch maar de tour wandeling te doen, nu in het ‘French Quarter’ gedeelte van de stad.

Het begon weer flink te regenen, maar gelukkig hadden Etienne en ik de poncho’s vanuit de bus meegenomen. Rik en Miranda hadden de poncho’s ook, maar dan op hun hotelkamer. Maar gelukkig had Miranda haar plu wel mee.

De muildieren moeten gewoon doorwerken tijdens de regen. Volgens de tourgids van de bus worden ze goed verzorgd, ze mogen maximaal 6 uur op een dag werken, max 5 dagen in de week en moeten minimaal 3 maanden per jaar vrij zijn. Of deze regels allemaal echt zo strikt wordt nageleefd is natuurlijk de vraag. De gids vond in ieder geval dat zij meer uren draaide dan de muildieren. Misschien moet ze zich laten omscholen?

Na de tourwandeling van ongeveer 45 minuten ging de gids er vandoor met een creatieve paraplu. Wij gingen op zoek naar een restaurantje om te lunchen. Maar dat viel natuurlijk niet mee. Hartstikke druk overal, iedereen wilde natuurlijk binnen lunchen door die regen. Na wat tentjes in en uit te zijn gelopen. Hier zitten? Ja is goed. Nee doe toch maar niet. En weer door…. hadden we een goed restaurantje gevonden en lekker geluncht.

Daarna zijn we toch naar het overdekte winkelcentrum gegaan. Onderweg heeft Rik nog even onze spijkerjasjes uit de auto opgehaald want het is toch wat frisser geworden. Ik had nog boodschappen vast, handig Brigitte, die had Rik dan gelijk even in de auto kunnen leggen. En daar ging Rik weer! Alles voor de stappen Rik!

Wat rond gedwaald in het winkelcentrum, Rik had een horloge gekocht en ging de tax daarvan even terug vragen bij het loket. Na tig formulieren en nietjes en 20 minuten verder had Rik het enorme bedrag van wel €3,90 terug gekregen. Maar ja, wie het kleine niet eert….

Op weg naar de de auto nog even naar de sigarenfabriek gelopen om voor Dennis een doos sigaren mee te nemen. De sigaren worden hier met de hand gemaakt en ondertussen roken sommige medewerkers zelf ook nog een sigaar.

Even opwarmen op de hotelkamer en het idee was om naar een Chinees restaurant te rijden voor het avondeten. We hebben nog even getwijfeld bij aankomst, want heel aantrekkelijk zag het er van de buitenkant niet uit.

Miranda en ik waren goed voorbereid op de airco, dit uit eerdere ervaringen bij Chinese Food.

Etienne en ik bestelde natuurlijk onze lievelingsgerecht ‘Orange chicken’ en ‘Mongolian Beef’. Of we het witte vlees of het bruine vlees van de kip wilde? Die vraag hebben we nog niet eerder gehad. Wat is het verschil? Uhm tja dat wist ze eigenlijk ook niet zo goed uit te leggen. We kozen maar voor het witte vlees. Miranda heeft nog even het verschil gegoogeld. Wit zit meer bij het ontspannen gedeelte van de kip, op de borst en het bruine vlees meer bij de spieren, zoals bij de poten. Weer wat geleerd!

De serveerster was heel vriendelijk, klein foutje in de bestelling, maar de kip smaakte prima i.p.v. de beef. ‘You guys are so funny’…. Wij waren de leukste gasten die ze tot nu toe had gehad in het restaurant. Maar ja ze werkte er pas 3 weken! 😂

Read more link text

Vrijdag 5 mei 2023

Vanmorgen regende het flink.

Gelukkig knapte het in de loop van de ochtend op. Dus tijd om New Orleans te gaan verkennen. We moesten wel weer een stukje omrijden. Er was weer een crime scène. Weer op twee personen geschoten, waarvan er in ieder geval al een van was overleden. Triest.

Een ontbijt hebben we hier niet echt bij dit motel, dus onze eerste opdracht in New Orleans: op zoek naar echte koffie! We kwamen uit bij Café Conti, met een zeer vriendelijke en vrolijke eigenaresse. Lekkere, maar ontzettend hete koffie (weer de tong verbrandt).

We hadden online tickets gekocht voor de hop on hop off bus, dus zoals het echte toeristen betaamt zijn we op de bus gestapt voor de sightseeing.

Het weer was inmiddels al opgeknapt gelukkig. Bij het Garden District zijn we uitgestapt en hebben we de stadstour wandeling gedaan. Enthousiast vertelde de gids over de geschiedenis van de huizen in deze buurt. Ook hier weer mooie oude eikenbomen. Echt een heel mooi gedeelte van New Orleans.

Overal in New Orleans zie je van deze kralenkettingen, de Mardi Gras kraal. Mardi Gras is een carnavalsfeest (vette dinsdag), vergelijkbaar in Nederland met Aswoensdag (vastenavond). De kettingen worden tijdens de parades vanaf de wagens gegooid. De traditionele Mardi Gras kralen zijn paars, groen en goud. De paarse kraal symboliseert rechtvaardigheid, de groene kraal vertegenwoordigt het geloof en de gouden kraal de heilige macht.

Na de lunch begon het een heel klein beetje te druppelen, maar gelukkig bleef het daarbij. Kon Miranda gelukkig toch nog haar nieuw gekochte paraplu gebruiken.

Met de bus weer verder naar… oeps even niet verder. De bus had pech. Gelukkig duurde het niet heel lang voordat er een vervangende bus kwam om ons verder te rijden.

Bij French Quater zijn we uitgestapt. Dit is het hart van de stad, met de kleurrijke gebouwen en het bruisende nachtleven. Hier is ook de bekende Bourbon Street met allerlei clubs en bars met bandjes. Maar ook op straat is er natuurlijk altijd muziek en entertainment.

We moesten natuurlijk ook hier even de cocktails proeven en nadat we de rekening van maar liefst $55,- (voor 4 drankjes) hadden betaald zijn we verder gaan lopen.

In de avond wordt het steeds drukker op Bourbon Street, er lopen heel wat bijzondere types rond hier. Ondanks de grote stad, voelt de sfeer relaxter dan in Memphis.

Nadat we niet zo lekker gegeten hadden (Rik en ik in ieder geval), zijn we weer richting ons motel gegaan. Het was een warme plakkerige dag in New Orleans, dus lekker douchen.

Read more link text

Donderdag 4 mei 2023

Het was een mooi hotel, maar het ontbijt…. Jeetje, zelfs de theezakjes waren op. Koffers inpakken en weer verder. Etienne liep nog even langs het visitor centre in Natchez.

Vorige keer ben ik vergeten onze voorraden mee te nemen uit de koelkast. Inclusief de witte en rode wijntjes. Gelukkig bedacht Etienne nu wel op het laatste moment om zijn koekje te redden uit de koelkast.

We moesten natuurlijk nog een magneetje scoren van Natchez. Dus even naar een giftshop, een kleine maar vooral volle giftshop.

Onderweg natuurlijk weer een goed koffietentje uitgezocht. We zaten buiten en een oudere meneer begon enthousiast te vertellen over de geschiedenis. Bij de ingang van het koffietentje had ik een vacature gezien voor Tour Guide. Ik zou zeggen: kandidaat gevonden!

Onderweg nog even tanken en de autoruit poetsen zodat onze paparazzi eventuele vlekkeloze foto’s kon maken, mocht dit aan de orde zijn.

We gingen naar de Oak Alley Plantation, een suikerplantage. De entree was erg duur, maar we besloten het toch maar te doen. In deze regio staan meerdere van dit soort plantages. Waar allemaal slavernij werd bedreven. Er stonden een aantal houten hutjes tentoongesteld om te laten zien hoe de slaven woonde en hoeveel ze bijvoorbeeld waard waren. Dit was afhankelijk van de leeftijd, gezondheid en de skills. Heel bizar.

De plantage is genoemd naar de bomenlaan, met 14 eikenbomen aan iedere kant. De bomenlaan is ongeveer 240 meter lang. De bomen zijn ongeveer 180 tot 200 jaar oud en stonden er eerder dan het landhuis. We hebben een rondleiding door het huis gekregen. We hebben nu nog een piep in onze oren van de tourleidster met schelle stem.

Het was echt een dure entree in verhouding voor wat je er voor te zien krijgt. Maar ja, we hebben het toch maar weer even meegepikt.

Aangekomen bij ons motel in New Orleans, heeft onze vaste Piccolo de koffers naar binnen gebracht. Dit hotel heeft in 2005 tot de 1e verdieping onder water gestaan, veroorzaakt door de orkaan Katrina.

We hebben nog wat gegeten in de Family Cajun Kitchen naast het hotel en gerelaxt op de kamer.

Read more link text

Woensdag 3 mei 2023

Een zonnige ochtend in Vicksburg. Geen ontbijt bij dit hotel. Rik en Miranda waren op zoek gegaan naar een kop koffie bij het Casino. Etienne en ik zijn even naar de Mississippi rivier gelopen. Op de deur naar buiten een waarschuwingsbord. En ook op het grasveld om de paar meter een waarschuwingsbord.

En inderdaad, na een tijdje zwom er best een flinke alligator voorbij. Fijn dat hij in ieder geval niet richting ons zwom.

Rik en Miranda mochten het casino niet verlaten met de hete koffie. Dus nog ff blazen Rik.

We hebben een ‘bescheiden’ ontbijtje gegeten bij Cracker Barrel en nog even gewinkeld in de naastgelegen shop.

Daarna zijn we naar het centrum van Vicksburg gegaan. Gewoon even lekker rondlopen, een mooi jassie passen. De heren een dure kop koffie drinken van $15,- en dan ook nog een fooi geven!

Op doorreis naar Nacho’s uhmm ik bedoel natuurlijk Natchez, al dat eten en drinken ook hier.

Op zoek naar een terrasje voor verfrissing, dat is echt een uitdaging in dit stadje. $14,- voor een glaasje wijn vonden we echt grensoverschrijdend. Onze stoeren mannen wisten misschien nog wel een café. Maar ook helaas bij Slick Rick’s café geen wijn op de kaart, alleen maar bier.

Dus nog maar een poging richting de rivier. Hier zat gelukkig een café met een klein terras. Afijn de wijn moest dan buiten wel in een plastic bekertje gedronken worden, voor de veiligheid. Een bierfles is blijkbaar niet gevaarlijk als je deze laat vallen. Als snack even de chipszak uit de auto gehaald. Echte Hollanders! Genoten van het lekkere weer en de Mississippi. Alhoewel dit veel weg heeft van De Waal (op de terrasjes na dan).

In het hotel eerst maar even afkoelen in het zwembad. Nou dat was geen probleem, want het zwembad was zeer koel 🥶. Ik heb er 5 minuten over gedaan om er door te komen, maar het is uiteindelijk gelukt. Even lekker relaxen, boekje lezen, muziekje luisteren, wijntje drinken, dutje doen. Heerlijk!

In de middag hadden we al een pasta & wine restaurant gespot, dus daar hadden we onze zinnen op gezet. Het bleek een heel gezellig restaurantje te zijn. En ze hadden nog wijn ook! Klein minpuntje, Rik kreeg koude pasta geserveerd. Maar dat werd snel opgelost. De pasta’s waren ontzettend lekker en natuurlijk veel te veel. We hadden echt geen ruimte meer voor een dessert, ondanks dat de serveerster het ons heel aardig vroeg. Ook niet ‘one to share’? Nee sorry, het past echt niet meer.

Read more link text