0 0

Donderdag 27 april 2023

Vandaag vertrekken we richting Huntsville, de grootste stad in de staat Alabama. Wij verbleven in een huis in het district Old Town. Hier staan huizen die dateren uit 1828 tot 1929. De borden met het bouwjaar staan zoals we gewend zijn van de Amerikanen trots in de voortuin. Maar we zagen ook een bord in de tuin met bouwjaar 1980, dus ook bij ons thuis kunnen we wel een mooi bord in de tuin plaatsen.

Maar eerst nog even langs de Jack Daniels brouwerij, ligt redelijk op de route, dus waarom niet. Nog heel even en zelfs Rik gaat de Wiskey waarderen.

But first: coffee! Dit keer een heel klein kopje koffie en alvast een vroege lunch. Het was ook al bijna 12 uur.

We hebben een uitgebreide rondleiding gekregen bij de brouwerij. Processen gezien en geuren opgedaan.

Natuurlijk moet er door Etienne een fles whiskey gekocht worden, maar welke????

Nog even verder de omgeving verkend bij Jack Daniels en daarna hebben we onze reis weer vervolgd.

Rond 17.00 uur kwamen we aan in Old Town. Een superleuk huisje in echt zo’n Amerikaanse wijk waar de paperboy in de ochtend de krant op het grasveld voor het huis gooit.

Er stond een hele mooie auto bij het huis, heel jammer dat we de sleutel daarvan niet konden vinden. De mannen hadden graag een stukje gereden in de mooie bolide.

Voordat we gingen eten, nog even een brood scoren voor het ontbijt morgenvroeg. Tja, we moeten toch al dat mee gesmokkelde beleg kwijt kunnen.

We dachten een leuk restaurantje gevonden te hebben, viel achteraf een beetje tegen. De bestelling liet lang op zich wachten en bij aankomst was de kip al weggevlogen van de salade van Miranda. Het vlees wat we hadden rook bijzonder, we hielden het er maar op dat het de kruiden waren, het smaakte gelukkig wel goed. En de broccoli, nou ja, ik houd er maar over op. De live muziek die om 18.30 uur zou starten, begon na wat heen en weer geloop van de zanger dan toch echt om 19.30 uur. We zaten eerste rij, en konden op verzoek van de zanger meefluiten met het nummer. Rik bood zich direct aan als bierfluiter.

Afijn, wel een fooi voor de zanger en niet voor de bediening dit keer. Op de terugweg naar het huis toch nog wat eitjes gehaald, want tja dat zijn we natuurlijk wel gewend bij ons dagelijks ontbijt in de hotels.

Happy

2 100 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Woensdag 26 april 2023

Vandaag naar East End gereden. Hier zouden wat leuke winkeltjes zijn. Klopt! Alleen deze gingen pas over een uur open. Uhm Etienne en Rik, mogen wij ook uit de auto? Even kijken hoe lang het duurt voordat het wordt opgemerkt dat wij niet uit de auto kunnen komen (vanwege het kinderslot). Wat Miranda en mij betreft had dat sneller gekund.

Gelukkig was er een heel leuk koffietentje open. En jullie weten het inmiddels. Als ze koffie ruiken dan zijn ze er al eerste bij.

Daarna zijn we naar het Nashville Parthenon gereden. Het is een betonnen replica op gelijke schaal van het originele Parthenon in Athene. Het is gebouwd in 1897 voor de Tennessee Centennial Exposition.

En weer door naar Nelson’s Green Brier Distillery, een whiskey brouwerij. Er werd even serieus geproefd door ons als kenners.

En omdat wij verschillende foto’s van onze indrinkende kinderen kregen vanwege Koningsnacht, konden wij natuurlijk niet achterblijven. Al was het bij ons nog lang geen nacht.

De rondleiding in de brouwerij was mogelijk, maar alleen de ruimte waar het daadwerkelijke distilleer proces plaatsvond, was wegens renovatie niet toegankelijk. Dus hebben we rondleiding niet geboekt. We zijn nog even verder de straat ingelopen en daar zaten nog meer Wiskey brouwerijen o.a. ‘Tennessee Legend Distillery’. Deze was gevestigd in het oude ‘Marathon automobiles’ gebouw, een oude autofabriek omgebouwd tot brouwerij met daarnaast ook nog heel veel authentieke winkeltjes. Daar moest natuurlijk ook geshopt worden. Onze aandacht gaat vooral uit naar t-shirt’s en petten.

Rik had leuke bedrijfskleding gevonden voor het pannenkoekenhuis. Ik zag wat leuke herenarmbanden. Blijkbaar voelt Etienne zich helemaal thuis in Nashville dat ik hem zover kreeg deze stoere armbandjes te kopen. Het moet niet gekker worden. What a gooood choice!

Na een lunch bij Jack BBQ zijn we weer richting Broadway gegaan en hebben we de muzikale gezelligheid weer opgezocht. Miranda had hoofdpijn, heus niet van de drank hoor…. en dus is zij met Rik na eerst nog samen een drankje te hebben gedronken naar het hotel gegaan.

Etienne en ik hebben nog van de band bij Rippy’s genoten en daarna naar een andere kroeg van de band ‘Too Hot For Leather’. Echt een hele goede band met een fantastische zangeres. De beste die we hebben gezien hebben daar. Daarna met de Uber naar het hotel.

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

1 100 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Dinsdag 25 april 2023

Na wat boter, jam en smeerkaas meegesmokkeld te hebben naar onze kamer (voor later als we in een Air BNB zitten), zijn we naar het centrum gereden naar het Hall of Fame museum. Dit is een museum over de geschiedenis van de countrymuziek.

Vervolgens zijn we met een shuttlebus naar studio B gereden. Hier hebben o.a. Elvis Presley en Dolly Parton en Jim Reeves hun muziek opgenomen.

Er was ook een die-hard fan van Elvis bij onze groep. Ik denk dat het een Amerikaanse was. Ze had een Elvis t-shirt aan en zelfs schoenen met de opdruk van Elvis. Ze begon al te huilen bij de start van de tour. ‘It’s just the beginning’ zei de tourleidster. Deze vertelde enthousiast de verhalen over de muziek en artiesten die in studio B hun muziek hebben opgenomen. We mochten even achter de piano plaatsnemen voor een snelle foto. Dit was de vleugel waar Elvis het liefst op speelde natuurlijk.

Daarna ging het licht even uit en werd het nummer ‘Can’t Help Falling in Love’ afgespeeld. Dit was het nummer dat Elvis in het donker had opgenomen. De Amerikaanse vrouw kon je ondertussen opvegen.

Het was allang lunchtijd dus even naar de foodhall waar een ieder naar keuze iets te eten nam. Rik trakteerde ons nog op een ongebakken koekjes deeg. Hier zitten vast niet zoveel calorieën in.

Zelf even een app geïnstalleerd voor een wandeling voor de highlights rondom de Broadway van Nashville. Hier rechts af, oh nee toch de ander kant op. Ach ja het hield ons op de straat. Natuurlijk moesten er weer hoeden gepast worden.

Wij vonden dat we daarna wel een drankje op de rooftop hadden verdiend, lekker in het zonnetje.

De bandjes spelen de hele dag in de cafés. Dus later op de avond nog bij verschillende cafés gezeten, gezellig drankjes gedronken en nog een snack gegeten.

Etienne was fan van de blonde zangeres, dus mocht hij op de foto met haar.

Het is maar 10 minuten rijden met de auto naar ons hotel Alexis Inn. Als toetje nog een zoute popcorn mee naar de kamer.

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

1 100 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Maandag 24 april 2023

Vandaag geen ontbijt bij het hotel, dus koffers inpakken en op zoek naar een Mc Donalds voor een ontbijtje.

Rik, de auto geeft een vrij grote melding dat de kofferbak niet goed gesloten is. Misschien moeten we even stoppen. Die oortjes van Miranda doen het nog goed.

Onderweg kwamen we een Jack in The box tegen, ook prima i.p.v. de Mc.

Helaas geen cappuccino voor Miranda in het assortiment en ook een beetje koffiemelk was te veel gevraagd. Dan moest ze een heel flesje melk kopen. Dus ook Miranda aan de zwarte koffie. Lekker Miranda?

Vandaag rijden we verder naar Nashville met onderweg een paar hoogstaande culturele hoogtepunten. Zoals deze 50 meter hoge watertoren in Collinsville, in de vorm van een ketchupfles van het merk Brooks. Dit is de ‘Worlds Largest Catsup Bottle’. Een paar foto’s maken, en weer door naar het volgende hoogtepunt. Onderweg nog gekeken of er een lekker koffietentje was. Maar we kwamen toch weer uit bij de Mc Donalds vanwege de espresso en cappuccino. Wie zei er koffie? Doof aan 1 kant, 2 oordopjes in, maar zeg het magische woord koffie en Miranda is all ears!

De volgende bezienswaardigheid was in Metropolis, de ook fictieve stad in de stripboeken van DC Comics. Dit zou de thuisbasis van o.a. Superman zijn. En inderdaad, Superman was thuis. En wat een geluk, er bleek ook nog een heel leuk koffietentje te zijn, die ook nog eens echt open was. Dus snel naar binnen voor de espresso’s en cappuccino’s, natuurlijk met een lekkere koek erbij. Volgens mij was de barista-man Superman himself.

Onze reis ging weer verder naar het volgende hoogtepunt, de mooie muurschilderingen, ‘Wall to Wall’ in Paducah, in de staat Kentucky. Deze plaats staat ook bekend om zijn quilts. Wij hebben het quilt-museum overgeslagen en hebben een wandeling langs de floodwall gemaakt. Deze floodwall kijkt uit over de samenvloeiing van de Tennessee en Ohio Rivers. Het weer wordt steeds lekkerder, heerlijk☀️

Ook stond er een imposante stoomlocomotief opgesteld. Nummer 1518 en is de laatste ‘Iron Horse’ dat eigendom is van de ICRR (Illinois Central Railroad).

Later op de middag kwamen we aan in Nashville, na even uitgerust te hebben, zijn we naar het bruisende Broadway in het centrum gegaan. Wat een gezelligheid! Allemaal bandjes aan het optreden in de cafés. Countrymuziek maar ook hardrock. Soms staat er per verdieping van het café een band te spelen. Alle ramen open, dus alle muziek komt bij elkaar op straat. Heel veel prikkels, maar wel heel gezellig. We hebben een restaurant opgezocht waar een iets rustiger bandje stond te spelen. Heerlijk gegeten. Miranda had de specialiteit van Nashville gekozen, hete kip. En die was inderdaad lekker pittig 🔥

We hebben nog wat rondgelopen en een drankje gedaan in bar ‘Legends Corner’. Hier hebben veel bekende countrymuziekartiesten opgetreden.

Happy

2 50 %

Sad

0 0 %

Excited

2 50 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Zondag 24 april 2023

Vandaag trekken we weer een stukje verder, 283 mijl (455 km), zuidelijker.

Eerst nog even een bezoekje brengen aan het ‘Illinois Route 66 Hall of Fame & Museum’ in Pontiac: de opslagplaats voor duizenden stukken historische beelden van de prachtige geschiedenis van de weg en over het leven in Amerika toen Route 66 de belangrijkste snelweg van het land was.

En vervolgens naar het ‘Pontiac-Oakland Automobile Museum’ geweest. Er staan hier een aantal prachtige auto’s tentoongesteld.

Ergens een lekker kop koffie drinken dat is wel een serieuze uitdaging. De stadjes liggen er allemaal verlaten bij op deze zondag. Volgens Miranda zitten ze allemaal in de kerk. Dan maar even onderweg langs de Mc Drive voor een lekker kop koffie. Bestel jij die even Rik? 1 double espresso en 3 cappuccino. Met karamel? Nee dank je. Nee we hoeven echt geen cappuccino met karamel. Oké bedankt voor de cappuccino mét karamel!

Even de kiezen op elkaar zetten en de zoete koffie opdrinken en dan weer verder naar ons volgende culturele hoogtepunt: het huis waar Abraham Lincoln is opgegroeid in Springfield. Ook hier totale rust in het stadje. Het huis van Lincoln gevonden en nog wat rond gewandeld. Met een zonnetje erbij is dat toch al een stuk aangenamer.

Het was al later op de middag, dus nog even een late lunch bij Mc Donalds, met natuurlijk een weer veel te grote zoete en met veel slagroom milkshake genomen. De ice-tea van Miranda daarentegen was een niet zoete, en dus gewoon een koude thee.

Weer verder naar ons hotel in Saint Louis. Inmiddels zijn we in de staat Missouri. Na een heel hartelijk warm welkom (not), snel even naar onze kamers. Voor 40 dollar extra konden we city view krijgen met ook uitzicht op de De Gateway Arch. Maar wij zuinige Nederlanders vonden dat niet nodig. Dit uitzicht was prima.

Op naar het park waar de Gateway Arch staat, deze staat symbool voor de nationale identiteit en is een iconisch voorbeeld van modern design uit het midden van de eeuw.

En dan nu de uitdaging, hoe krijgen we deze enorme arch volledig op de foto? Wat is de beste hoek? Met of zonder ‘oude’ mannen selfies. Miranda pakt deze opdracht serieus aan. Er zijn per persoon heel veel foto’s gemaakt van de arch, maar Rik zegt; het maakt niet uit, het gaat allemaal naar de Cloud!

Tijd voor een drankje, de Bally sports was open, dus daar maar gaan zitten. Er stonden genoeg soorten drank, en de barman had wel eens een gin-tonic geproefd, maar om er nu zelf een te maken, die workshop had hij nog niet gehad. Dus dan maar aan het bier en de cola, met een klein beetje ijs.

Miranda had een pizzeria gevonden op Google Maps , dus maar eens even kijken of daar nog een plekje vrij was. Nog wel even gecheckt of de pizzeria echt open was en of deze überhaupt nog bestond. Dit uit eerdere ervaringen met Miranda en pizzeria’s in de USA. De serveerster vond dat wij echt hele goede pizza’s uitkozen: Gooood choice….. en dat bij elke pizza die we bestelde. De pizza’s en de wijn smaakte prima. Het water in de verkalkte glazen iets minder, wat een chloor lucht!

Tegenover ons hotel naar het casino gegaan om ieder het riante bedrag van 5 dollar in de gokkast (weg) te gooien. De een was het geld sneller kwijt dan de ander. Miranda zit er nu nog denk ik.

Nog een laatste foto by night van de arch.

Happy

3 60 %

Sad

0 0 %

Excited

2 40 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Zaterdag 22 april 2023

Vandaag staat er een citytrip met de fiets op het programma. Jeetje wat een koude dag vandaag. 4 graden brrrr. Rik en Etienne waren zo slim geweest om handschoenen mee te nemen. Geen gek idee voor vandaag.

Tijdens het ontbijt kregen we wat tips over de trein naar het centrum, maar uiteindelijk hebben we toch besloten om met de auto te gaan. Miranda had weekendverlof en mocht bij uitzondering, voorzien van enkelband, mee met de fietstocht van vandaag.

Aangekomen bij ons vertrouwde parkeeradresje van gisteren, leek deze dicht te zijn. Maar opeens ging het rolluik toch open. Mooi, want het weekendtarief bleek een stuk voordeliger te zijn. Gisteren was er nog en mannetje waar je direct moest afrekenen, maar nu was er niemand te bekennen. Vreemd. Toen we de parkeergarage via het gebouw bij de receptie wilde verlaten, werden we aangesproken over het parkeren. Ze hadden ons naar binnen gelaten omdat ze dachten dat we daar werkte. We mochten zelf kiezen om de auto te laten staan en rond 11.00 uur terug te komen om de situatie uit te leggen aan de parkeer-manager (of zoiets) dat we hier gisteren ook geparkeerd hadden en daarom vandaag hier ook hadden geparkeerd. Of we konden even bellen. Dat laatste lukte echter niet, dus nadat we de fietsen hadden opgehaald, rond 11 uur even terug gefietst. Echte geen manager te bekennen. Dus hebben Rik en Etienne de auto maar even verplaatst naar een public parking aan de overkant. Tijdens deze actie kregen Miranda en ik een flinke hagelbui over ons heen, maar dat werd niet echt geloofd door de heren.

Het was echt heel koud, dus even naar de Primark om handschoenen te kopen voor Miranda en mij, maar helaas deze werden niet meer verkocht. Ik mocht de handschoenen van Etienne gelukkig aan, lucky me! We zijn richting de Navy Pier gefiets, op zoek naar een tentje waar we koffie konden drinken. Maar dat bleek lastiger dan gedacht. Het seizoen begint hier pas 1 mei, dus een hoop zaakjes zitten nog dicht. Binnen op de pier hebben we uiteindelijk een Starbucks gevonden en lekker popcorn met karamel en pecannut gesnoept, tot we er misselijk van waren. Miranda liet nog even haar handtasje hangen aan de stoel, maar gelukkig was Rik zo alert en checkte of we alles hadden voordat we weer verder gingen.

We hebben nog een heel stuk langs de River Walk gefietst, dat was ook een mooie route. Daarna nog een heel stuk gefietst richting Museum Campus. Miranda en ik zijn iets eerder terug gefietst naar de fietsverhuur, we hadden genoeg gefietst voor vandaag. Rik en Etienne gingen nog een klein stukje verder.

We hebben in de buurt van het hotel nog iets gegeten. Vandaag mocht dat wel 😉. Vanmorgen heeft Etienne gevraagd of de hotelkamer opgeruimd kon worden, maar helaas was dat niet gelukt. Die aanvraag kon wel 24 uur duren. Heel bijzonder…….

Happy

2 67 %

Sad

0 0 %

Excited

1 33 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Vrijdag 21 april 2023

Iedereen was natuurlijk op tijd wakker vanwege het tijdsverschil. Vanochtend na een prima ontbijt zijn we met de auto naar het centrum van Chicago gereden. Parkeren in de parkeergarage was niet goedkoop, maar goed, in welke grote stad is dat tegenwoordig nog wel.

We zijn eerst naar het millenniumpark gelopen, een park waar een aantal kunstwerken staan, o.a. de Cloud Gate, een groot spiegelend object. Omdat het heel erg op een boon lijkt, wordt dit kunstwerk ook wel The Bean genoemd.

We hebben een wandeling over de brug gemaakt en veel foto’s gemaakt van het prachtige uitzicht. Rik werd benoemd tot “stickkie Rikkie” omdat hij zo goed bezig was met de mooie roze selfie-stick van Etienne. Het weer was goed, een klein zonnetje, dus helemaal prima.

Daarna moesten we door naar de Willis Tower, Skydeck 440 meter hoog. Na een korte tour door het gebouw, met de lift naar verdieping 103 voor een prachtig uitzicht over Chicago. Op dit hoogtepunt even met Koen bellen, gefeliciteerd Koen 🥳.

Als extra heeft deze toren ‘The Ledge’ een glazen balkon, die ongeveer 1,5 meter uitsteekt. Miranda bood zich direct aan als vrijwilliger voor de functie van fotograaf. Alles beter dan zelf plaatsnemen op het glazen balkon. Het is ook een vreemde gewaarwording, de glazen vloer. We kregen 2 minuten de tijd om foto’s te maken en dan was de volgende weer aan de beurt.

De tijd vliegt voorbij, we moesten nog even de camera naar de auto terugbrengen, want om 13.20 uur begon de baseball wedstrijd van de Chicago Cubs tegen LA Dodgers. We hadden besloten om met het openbaar vervoer naar het stadion te gaan. Het was nog minimaal een half uur reizen met de bus, en hoewel het inmiddels al 13.20 uur was, was de bus toch de beste optie. Een uber was erg duur en we namen de gok dat we gewoon nog naar binnen mochten bij de wedstrijd. Gelukkig was dit geen probleem, echter de rugzak van Rik wel. Die moest gescand worden bij een andere ingang van het stadion. Omdat we de tickets al gescand hadden gingen wij alvast naar binnen. De medewerkster verzekerde Rik dat hij nog naar binnen kon met zijn ticket. En inderdaad allemaal goed gekomen gelukkig.

Wat een geweldige sfeer is er tijdens zo’n wedstrijd. Supporters zitten door elkaar heen in het publiek, no problem at all. In de rust even wat te eten gehaald, Rik even kwijt geraakt, Miranda’s friet gered door Etienne en gelukkig uiteindelijk allemaal weer herenigd op de tribune.

The Cubs hadden gewonnen, dus een mooie wedstrijd gezien. Na de wedstrijd hebben we nog wat merchandise gekocht, Rik en Etienne een officiële cap van de Cubs en ik een hoodie.

We hebben nog heerlijk op een terras in het zonnetje een gin tonic met wat nacho’s genuttigd en zijn toen met de metro terug gegaan. Nog een klein stukje gelopen in het centrum en daarna naar de auto in de parkeergarage. Genoeg gegeten in de namiddag, dus zonder eten naar bed. Ja, jij ook Rik!

Happy

3 75 %

Sad

0 0 %

Excited

1 25 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Donderdag 20 april 2023

In de vroege ochtend om 03.30 afgesproken om Rik en Miranda op te halen in Elst. Wij werden heel lief uitgezwaaid door Maud. Onze privé-chauffeur Lois heeft ons naar Schiphol gebracht. Ook heel lief.

Via Londen vliegen we naar Chicago. Gelukkig was het niet druk bij Schiphol, maar zo nu en dan kreeg Rik een flashback van een hele lange rij. Dat waren toch beelden waar hij het erg warm van kreeg. Dat enorme zweten maakten hem erg verdacht en Rik moest daarom zelfs ook nog z’n hoodie uit doen bij de douane.

Nadat iedereen weer aangekleed en goedgekeurd was zijn we lekker gaan lunchen, smashend avocado’s 🥑 en poached eggs.

Miranda wilde nog een nekkussen kopen en om de prijs te drukken, kreeg Rik er ook één verplicht. Hij mocht wel zelf de kleur kiezen.

De koffers zijn doorgelabeld naar de eindbestemming, dus daar hoefde we niet naar om te kijken. Maar mochten de koffers van Etienne en mij niet aankomen in Chicago, dan kon Etienne ze traceren. Hij had namelijk onlangs 2 AirTags cadeau gekregen. Bij AirPort Heathrow opnieuw door de controle. Wat zei Etienne ook alweer tegen jou Miranda? “Mensen weten nu onderhand toch wel dat je alles uit je zakken moeten halen, zo dom”. Uhm een flesje sinaasappelsap mag je ook niet verstoppen in je rugzak Etienne! Maar nadat deze grondig was gecontroleerd op vanalles, (hij nam er gelukkig nog net geen slokje van) kreeg Etienne het flesje weer keurig mee. Ik zeg een goede tip!

De vlucht naar Chicago was niet volgeboekt, dus je kon naar keuze een fijne plek uitzoeken, of 3 plekken hé Rik?

We werden heel goed verzorgd door British Airways en het waren ook vriendelijk stewards. Bij de lunch werd, als je wilde, een wijntje geserveerd. Ook later kreeg Etienne achter de rug langs van de steward nog een extra flesje wijn.

Het landen was een beetje spannend. De piloot gaf aan dat hij tussen 2 stormen door zou moeten landen. We hebben een tijdje cirkels gedraaid boven Chicago en een beetje turbulentie gehad, maar gelukkig zijn we uiteindelijk veilig geland.

De paspoort controle verliep voor Amerikaanse begrippen vrij snel. Etienne werd nog bijna ‘back in line’ gestuurd door een ietwat gestreste AirPort medewerker, maar gelukkig kon ik hem redden met mijn papiertje die ik eerder bij de douane had gekregen. Dus ook Etienne mocht door. Al met al hebben we een hele goede reis gehad.

De huurauto stond al klaar. Voor de upgrade à 220 dollar extra hebben de heren vriendelijk bedankt. We mochten kiezen tussen een Nissan of een Chrysler. We hebben gekozen voor het vertrouwde merk Nissan Rougue. Al onze koffers paste in de achterbak. Dus konden we door naar ons hotel Hyatt Place Chicago/Lombard/Oak Brook.

Even rustig opfrissen en dan een stukje lopen rond het hotel. Nog even rondgekeken in een enorme grote sportzaak, Dick’s.

Daarna hebben we heerlijk gegeten bij P.F. Chang’s. Nadat we er zeker van waren dat onze serveerster Lexie de juiste fooi had ontvangen, zijn we weer teruggelopen naar het hotel. Er zijn hier niet echt goede voetgangerspaden, maar struinend door wat plantsoenen en grasveldjes lukt het ook wel. Het was een lange dag, dus lekker douchen en naar bed.

Happy

1 25 %

Sad

0 0 %

Excited

3 75 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %