Tag Archives: Nusa Penida

Bye Bye Nusa Penida!

0 0
Read Time:2 Minute, 52 Second

Dinsdag 20 augustus 2019

Weer vroeg wakker door het lawaai aan de weg. Ik denk dat alle hotels aan de mainroad lawaaierig zijn. De motors hebben hier ook een flinke “knalpot” eronder hangen. Een beetje zoals Quinn zn brommert.

De kids waren ook al op want die zaten naast de keuken wat ook lawaaierig was met pannen en het fornuis.

We kregen onze pannenkoek netjes bij de kamer geserveerd alleen er zat geen fruit bij. De buren hadden ook geen fruit gekregen dus ik deed maar eens navraag. Fruit is finished zei de kokkin. Mmm beetje raar als er op elke hoek van de straat fruit te krijgen is. Ze snappen het hier niet helemaal hoe je de gasten tevreden kan houden.

Vandaag gaan we terug naar Bali, naar hetzelfde hotel als waar we begonnen zijn in Seminyak/Legian om de surfskills te upgraden.

De boot naar de fastboot gaat om 15/15.30. We konden om 13.00 uitchecken en de taxi zou ons om 14.30 wegbrengen. Via het hotel was 100k, de heenweg bij aankomst op Penida 200k;)

Goed wij dus naar ons fav koffietentje en daarna nog snel even snorkelen. Helaas geen nieuwe vissen gezien maar de onderwaterwereld hier is wel bijzonder.

Tussendoor hoorde we dat er gisteren iemand verdronken was in de golven van Kelinking Beach, 24 juli zou er ook een Vietnamees die een selfie wilde maken door een golf gegrepen zijn.

De ongelukken zou je vooral op de weg ernaartoe verwachten maar de waves waren ook wel heftig.

Na het uitchecken zijn we gaan lunchen, Brigitte wilde heel graag de Orange Chicken nog proberen dus wij weer naar Papilas coffeehouse.

Toen we terugkwamen stond de taxi al klaar en waren we binnen 15min bij de haven. De boat Office was leeg dus ik iemand uit een winkeltje gevraagd die gast te zoeken. Uiteindeljk kwam hij en ik dacht nu krijg ik eindelijk kaartjes..maar nee. Ga maar zitten en we roepen je wel als de boot gaat. Om 16.00 kwam er een boot waar maar 15 man in konden ivm de ruwe zee. Maar uiteindelijk past 20 met koffers ook wel.

Op de overstap ponton werd het een drukte van jewelste met zenuwachtige Chinezen die een dagtour maakte

Hier kon ik eindelijk inchecken en de koffers labelen. Rond 17.00 kwam de fastboat pas en konden we gaan. In het begin ff rustig tussen de eilanden weg door de hoge golven.

Gelukkig zijn de schommel en de dreamcatcher heelhuids de hele reis meegekomen. We lopen morgen weer langs het winkeltje waar we de schommel gekocht hebben.

Bij het uitstappen was het een chaos wie waarheen moest en wie een voucher voor een taxi had. Ik leverde mijn kaartjes in bij een gast met een rood/wit blousje die bij de boot hoorde en we moesten hem volgen met vele anderen.

Ik wilde in de buurt blijven want hij liep best wel door. Lois vond dat niet nodig en zei doe eens rustig joh. Nou lekkere woordenwisseling maar ik liep toch mooi vlak achter die gast aan. En ja hoor toen de taxi’s verdeeld werden waren wij mooi als eerste weg, waar andere nog moesten wachten op een taxi.

Half uurtje rijden en we waren weer in ons 1e hotel. Nu een villa met beneden een zitje en een kamer en boven een grote kamer met een badkamer die ik qua grote ook thuis wel zou willen.

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Boulderen eitje, try Kelingking!

0 0
Read Time:4 Minute, 0 Second

Zondag 18 augustus

Het is een beetje een vreemd hotel hier, meer een homestay met een paar verlegen en slecht Engels sprekende medewerkers. Volgens mij is het allemaal familie, ik zal het eens navragen.

Het ontbijt bestond vandaag uit de keuze: omelet, bananenpannekoek of noodles met thee, koffie en een bakje fruit. Prima maar het minste wat we tot nu toe gehad hadden.

De pannenkoek smaakte iig wel goed en als je wilt krijg je het voor je kamer geserveerd.

Bri voelde zich niet zo lekker dus ging ff een kwartiertje liggen. Daarna gingen we met de gehuurde scooters op pad, niet ver want 100m verderop hebben ze volgens mij de beste koffie van Balie en omstreken. Dus een tussenstop incl donuts is zo gemaakt.

Het was ongeveer 3 kwartier rijden naar Kelingking Beach, het eerste doel van vandaag. Deze plek heeft de bijnaam T-rex, door de vorm van de rots. Dwars door het eiland door de bergen naar de andere kant. Prima wegen voor zon eiland, dacht ik nog…met nog 5 km te gaan was de weg volledig op en bestond deze alleen nog uit stukjes asfalt. Wat een drama.

Maar goed aangekomen bij Kelingking Beach waren we dus niet alleen. Veel toeristen komen hier een kijkje nemen en veel proberen de klim naar beneden te maken.

Dit is niet zomaar een afdaling, in NL zou dit zwaar verboden zijn en allang gesloten. Het is erg stijl en sommige stukken gewoon een wand van 90% afdalen of klimmen. Ja idd, dezelfde smalle weg weer omhoog ook! Dat past dus helemaal niet. Toch zijn we begonnen met afdalen. Quinn en ik voorop en Lois moest eerst nog wat shots maken voordat ze verder kon.

Dus we waren de dames al snel uit het oog verloren. Tijdens de afdaling op het begin (makkelijke stuk) werden ook nog veel selfies gemaakt. Af en toe moesten we met verheven stem even melden: Lets go, Lets go!!

Iets over de helft begon het vast te lopen, hier kon je echt maar 1 voor 1 naar boven of beneden. En dat in de hete zon. Bri had het wel gezien en ging weer terug. We hebben mensen niet goed hebben zien worden Maar ook mensen met kids van 7 die weer naar boven kwamen?? Ik zou het niet doen met die kleintjes maar goed. Uiteindelijk kwamen we beneden, dat voelde als een overwinning.

Prachtig strand met mooie hoge golven. Snel erin en afkoelen. Oops dat valt toch ff tegen, de golven waren een stuk hoger en krachtiger als we dachten maar wel gaaf om in te duiken.

Gelukkig kon je beneden ook water en bananen kopen voor de terugreis. Na het zwemmen, dronen en shoots weer naar boven.

Manman ik was echt helemaal naar de klote. Maar ik heb het gered! Q en L ook maar die hadden het minder zwaar als deze oude man en Quinn had de rugzak nog overgenomen halverwege. We kwamen nog een Engelse gast tegen die boulderden en zei dat niks voorstelde in vergelijking met deze klim. Dat deed me dan weer goed!

Bri was bij het eerste beste tentje neergestreken en had ook van alles zien gebeuren op de klim. Het gaat blijkbaar nogal eens mis.

Afijn de ober vroeg gelijk of we wat wilde drinken en hij had met Bri al over het Manta snorkelen gesproken. 200k zei hij. Last price 175k. Hij leek heel veel op Bruno Mars, dus ik zei als jij ook gaat zingen op de boot. Hij gaf mij zijn kaartje “Boney Mars” stond erop? we zouden voor 10pm laten weten of we meegingen.

Ik wilde wel voor het donker die klote weg gehad hebben dus wij snel naar Angels Billabong. Daar in de buurt. Weer zon stuk weg maar goed je gaat er steeds makkelijker door. Aangekomen waren de dames niet van plan weer een aantal trappen te nemen maar Quinn en ik vonden het toch wel even leuk om aan de rand te staan.

Oh Broken Beach lag ernaast…ff gemist helaas.

Maar we hadden toch niet veel tijd meer en waren weer terug voor het donker was. Even opfrissen en wat eten. We kwamen toch weer uit bij Papila’s Coffeehouse. We hadden daar de 1e dag al gelunched en was goed dus uit het hotel rechtsaf gegaan maar niks beters kunnen vinden en Lois wilde niet op de plaatselijke markt eten. Ik had lekkere Orange Chicken, Lois een Tosti met friet en de rest had pizza uit de steenoven. De koffie was ook weer top en de tent zat stampvol. Er was maar 1 serveerster die moest echt aanpoten vandaag.

Boney Mars gemeld dat hij op ons kon rekenen morgen en wij om 7.50 klaarstaan aan de haven. Dus nu vroeg naar bed want morgen zal alles pijn doen.

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Refresh

0 0
Read Time:2 Minute, 30 Second

Vrijdag 16 augustus 2019

Heerlijk geslapen vannacht ondanks de blaffende en jankende honden en kukelende hanen. 89% gaf de sleepapp aan!

9.00 ontbijt, geen buffet maar wel wat meer keuzes. Smaakte prima!

We zitten op het duikresort van Cennigan Divers een PADI 5* duikschool dus alles gaat op de officiële manier.

Om 10.00 kregen Quinn en ik een refresh cursus voor het duiken. Eerst een hoop formulieren en daarna een test van 20 vragen…dat was ff pittig maar de meeste wisten we gelukkig wel.

Oke het zwembad in en de standaard oefeningen zoals masker af, klaren, drijfvermogen afstellen en reserve inhalator gebruiken bij je buddy.

Het lukte ons allemaal aardig goed. Mij lukte zelfs de budda zit onderwater.

Quinn moest alleen zijn handen meer bij zich houden en niet als een ballerina onderwater bewegen.

We moeten misschien toch maar wat vaker duiken zodat we de refresh over kunnen slaan.

Brigitte en Lois waren naar het strand gelopen en daar een paar uur doorgebracht met een drankje erbij natuurlijk.

Om 13.00 ging de boot dus snel lunchen, wetsuits aan en met de boot mee.

We hadden 2 divemasters en nog een paar duikers die met ons mee gingen.

Bri en Lois gingen mee snorkelen.

Het was maar een klein stukje varen net de baai uit en we waren al bij Nusa Penida. BDC en fles om en een achterwaartse koprol van de boot het water in.

We mochten afdalen maar ik was de enige die zakte, de rest was te licht en kon niet dalen, wetsuite niet vol en te weinig kilo’s denk ik. Daar zat ik dan in m’n eentje op 15m onderwater;) ik kon ze goed in de gaten houden dus niks aan de hand en later kwamen ze dan ook eindelijk.

Ondanks dat de zon niet continue scheen was het toch erg licht en kleurig. Heel veel vissen en koraal. Met duiken is het net of je midden tussen de vissen leeft, een 3D ervaring wat met snorkelen 2D is. We hebben helaas niet veel bijzondere vissen gezien, die we al niet eerder gezien hadden. Clownsvissen, trompetvissen, maanvissen, teveel om op te noemen maar helaas geen mola mola ?. Quinn had nog maar 70 in zijn fles zitten en ging met 1 divemaster de verkorte route…laten we nu net een schildpad tegenkomen. Na 42 min was de fles bijna leeg en kwamen we met de gebruikelijke tussenstop op 5m weer boven. Mooie duik maar niet speciaal. Toen ik de foto’s bekeek dacht ik shit dat had ik 2 jaar geleden ook: steeds mijn hand in beeld als ik de camera op mn pols doe…slimpie!

Bij terugkomst hebben we lekker gerelaxt en alles eens goed bekeken als de mangrove droog komt te liggen.  Er komen een aantal mooie krabben naar boven.

Daarna voor de 2e keer de sunset proberen te zien maar nu was het te bewolkt.

Dat maakt het hangen in een zitzak met een coctailtje er niet minder om??

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %